اگر افلون برای مدت طولانی در دمای بالا قرار گیرد، ممکن است مقداری بخارات سمی آزاد کند. در حالی که این خطر کمی برای انسان است، گزارش های جداگانه ای از غلبه بر پرندگان خانگی توسط چنین بخارهای آشپزخانه وجود دارد.
درست همانطور که قابلمه گرانیتی نالینو نشان دهنده دوران مدرن است، چدن نیز نمادی از پخت و پز سنتی است. این فلز رسانای خوبی برای گرما است.
از آنجایی که مقادیر کمی در غذا حل می شود، حتی به عنوان منبع غذایی آهن، یکی از معدود مواد مغذی موجود در رژیم غذایی آمریکای شمالی، عمل می کند.
قابلمه های چدنی برای جلوگیری از زنگ زدگی و چسبیدن غذا باید «چدن» شوند. این کار بدین صورت است که قابلمه را با یک لایه نازک روغن پوشانده و سپس آن را گرم می کنیم.
روغن با اکسیژن واکنش می دهد و یک لایه سخت، صاف و غیر قابل نفوذ تشکیل می دهد. فولاد ضد زنگ از آلیاژ کردن آهن با فلزات دیگر از جمله نیکل و کروم ساخته می شود.
بادوام است و کدر نمی شود. رسانش گرما به طور کلی یکنواخت نیست و بنابراین اکثر ظروف استیل ضد زنگ با کف آلومینیومی یا مسی ساخته می شوند.
مقداری نیکل ممکن است به مواد غذایی اسیدی مانند سس سیب نفوذ کند و به خصوص برای افرادی که به نیکل آلرژی دارند مشکل ایجاد کند.
کروم نگران کننده نیست زیرا اکثر ما احتمالا می توانیم کمی بیشتر از این ماده معدنی را در رژیم غذایی خود استفاده کنیم. برای به حداقل رساندن شسته شدن، می توان فولاد را با چینی پوشاند تا قابلمه های لعاب دار به دست آید.
روکش ضد لک و خش است و کاملا ایمن است. در ساخت چنین لعاب هایی از سرب استفاده نمی شود. ممکن است از سرب در لعاب‌هایی که برای پخت آهسته استفاده می‌شوند.
مانند «ظروف خمره‌ای» استفاده شود، اما سازنده باید شواهدی ارائه کند که نشان دهد فلز شسته نمی‌شود. داستان‌هایی که در مورد مسمومیت با سرب از ظروف سرامیکی صحبت می‌کنند، همواره شامل اقلامی است که به درستی ساخته نشده‌اند.
داستانی کلاسیک در مورد خانواده ای در کالیفرنیا روایت می شود که در اثر نوشیدن آب پرتقال در یک پارچ سرامیکی خریداری شده در مکزیک، دچار مسمومیت حاد با سرب شدند.
