زیتون پرورده اصفهان محصولی است که به خوبی با شرایط محیطی حاکم در حوضه مدیترانه سازگار است. با این وجود، افزایش تقاضای بین المللی برای روغن زیتون و زیتون های رومیزی در دو دهه اخیر منجر به گسترش کشت زیتون در برخی از کشورهای نیمکره جنوبی، به ویژه در آرژانتین، شیلی، پرو و استرالیا شده است.
در حالی که درصد تولید جهانی توسط این کشورها هنوز پایین است، بسیاری از مناطق تولیدی جدید دارای آب و هوای معمولی مدیترانه ای نیستند و برخی در عرض های جغرافیایی نیمه گرمسیری قرار دارند که اطلاعات نسبتا کمی در مورد عملکرد محصول وجود دارد.
بنابراین، هدف اصلی این بررسی، ارزیابی ادبیات علمی اخیر منتشر شده در مورد کشت زیتون در این محیط‌های زراعی جدید بود. این بررسی بر سه جنبه اصلی تمرکز دارد: (الف) الزامات سرمایشی برای گلدهی، (ب) نیازهای آب و مدیریت آبیاری، و (ج) اثرات زیست محیطی بر غلظت و کیفیت روغن میوه.
در بسیاری از مناطق خشک و نیمه خشک آمریکای جنوبی، درجه حرارت بالا و بارندگی در فصل زمستان و اوایل بهار در مقایسه با شرایط بیشتر حوزه مدیترانه کم است.
در بسیاری از ارقام زیتون که به آمریکای جنوبی معرفی شده‌اند، دمای بالا اغلب اثرات مضری بر گلدهی زیتون دارد و درک بهتری از نیازهای سرمایش لازم است.
کمبود بارندگی در زمستان و بهار نیز باعث نیاز فوری به ارزیابی نیاز آبی از دوره تمایز گل در زمستان تا میوه دهی اولیه شده است. علاوه بر این، در برخی از مناطق پرورش زیتون در آمریکای جنوبی و استرالیا، دمای بالا در اوایل فصل بر زمان‌بندی رویدادهای فنولوژیکی تأثیر می‌گذارد.
به طوری که شروع سنتز روغن زودتر از حوضه مدیترانه اتفاق می‌افتد و بیشترین تجمع روغن در تابستان صورت می‌گیرد، زمانی که دما بسیار بالا است.
بالا نشان داده شده است که افزایش میانگین دمای روزانه باعث کاهش غلظت روغن میوه (٪) می شود و بر برخی از جنبه های کیفیت روغن بر اساس مطالعات مزرعه ای همبستگی و آزمایش های دستکاری تأثیر منفی می گذارد.
از نقطه نظر عملی، یافته‌های کنونی می‌تواند به عنوان ابزار تقریبی برای تعیین اینکه آیا شرایط دمایی در یک منطقه رشد جدید پیشنهادی برای دستیابی به بهره‌وری و کیفیت پایدار نفت مناسب است استفاده شود.
