به نظر می رسد مصرف کشمش انگور سفید کلسترول تام،برخی بیومارکرهای التهابی را کاهش می دهد. با این حال، مطالعات مداخله‌ای با تمرکز بر اثرات خوردن کشمش بر سلامت فراد سالم و افراد دارای عوامل خطر وجود ندارد.
کارآزمایی‌های بالینی بیشتری باید انجام شود تا نتیجه‌گیری محکم‌تر شود.شاخص گلیسمی پاسخ گلوکز خون را پس از مصرف غذای آزمایشی توصیف می کند.
شاخص انسولین به عنوان یک شاخص مستقیم از پاسخ انسولین پس از غذا به یک غذای آزمایشی در مقایسه با یک غذای مرجع تعریف شده است.
کشمش دارای GI و II پایین تا متوسط است که آن را به گزینه ای سالم برای افراد مبتلا به دیابت یا مقاومت به انسولین تبدیل می کند.
این شاخص ها توسط چندین نویسنده تجزیه و تحلیل شده است. مقادیر I برای کشمش در افراد کم تحرک و پیش دیابتی پایین و در افراد تمرین هوازی متوسط بود.
در حالی که II برای همه گروه ها پایین بود. مقدار GI برای کشمش در بزرگسالان سالم 64 بود و اخیراً مقدار 49 به دست آمد.
به طور کلی، مقادیر GI گزارش شده از 49 تا 69 و مقادیر II از 47 تا 54 متغیر است. فروکتوز، که فراوان ترین قند موجود در کشمش است.
علاوه بر غذاهایی با GI پایین و محتوای فیبر بالا، یکی دیگر از عوامل مهم رژیم غذایی در مدیریت و پیشگیری از دیابت، مصرف بالای آنتی اکسیدان ها فلاونوئیدها است.
این فرضیه وجود دارد که فلاونوئیدها با کاهش آسیب استرس اکسیداتیو و محافظت در برابر ایجاد مقاومت به انسولین در برابر دیابت نوع 2 عملکرد سلول را حفظ می کنند.
آنتوسیانین ها همچنین به دلیل خواص ضد دیابتی خود از جمله جلوگیری از تولید رادیکال های آزاد و پراکسیداسیون لیپیدی،افزایش ترشح انسولین و بهبود مقاومت به انسولین مورد مطالعه قرار گرفته اند.
با این حال، آزمایش‌های بالینی در مقیاس بزرگ و طولانی‌مدت برای نتیجه‌گیری محکم در مورد سهم آنتوسیانین‌ها در مدیریت و پیشگیری از دیابت مورد نیاز است.
