علاوه بر جوراب‌های باله‌ای، انواع دیگری از کفش غواصی نیز وجود دارد که هنگام حضور در ساحل یا شرکت در هر ورزش آبی پوشیده می‌شوند. مهم است که یکی را از دیگری متمایز کنید تا دقیقاً بدانید که کدام یک برای استفاده در کنار سایر تجهیزات آب طراحی شده اند.
جوراب‌های آبی یا غواصی معمولاً هنگام غواصی برای جلوگیری از ایجاد تاول استفاده می‌شوند. آنها شبیه جوراب های معمولی هستند اما از مواد مختلفی مانند نئوپرن یا لیکرا ساخته شده اند.
شما می توانید آنها را در طول های مختلف پیدا کنید. به عنوان مثال، برخی از جوراب های باله ای برای محافظت در برابر نیش چتر دریایی، زانوها را می پوشانند. برای جلوگیری از ایجاد تاول می توانید آنها را به همراه باله ها بپوشید.
آنها را می توان در انواع فعالیت ها مانند شنا، غواصی آزاد، غواصی یا فقط پیاده روی در ساحل شنی استفاده کرد. کفش های آکوا ضخیم تر از جوراب های نئوپرن هستند.
همانطور که از نام آن پیداست، آنها در درجه اول به عنوان کفش با بالشتک کافی بین کف پا و زمین عمل می کنند. کفش های آبی دارای سوراخ های متعددی هستند تا از گیر نکردن آب در داخل آن جلوگیری کنند.
آنها اغلب برای پیاده روی یا شنا در کنار ساحل استفاده می شوند. فقط با باله های پاشنه باز قابل پوشیدن است. در بیشتر موارد، کفش های آبی برای محافظت در برابر لبه های تیز سنگ در ساحل و برای جلوگیری از لیز خوردن روی سطوح مرطوب استفاده می شود.
چکمه های غواصی یا چکمه های غواصی از نظر تعادل بزرگتر، ضخیم تر و قابل اعتمادتر هستند. زیره لاستیکی به طور ویژه ای بالشتک شده است تا هنگام ایستادن بر روی سطوح مرطوب، پوشنده را ایمن نگه دارد. به همین دلیل است که چکمه‌های غواصی اغلب هنگام پارو زدن، موج سواری و غواصی پوشیده می‌شوند.
نگهدارنده باله نوع خاصی از کفش است که برای باله باز می پوشید. آنها تسمه های ساده ای هستند که روی باله ها پوشیده می شوند و در اطراف قوس پا قرار می گیرند. هدف نگهدارنده باله صرفاً اطمینان از عدم شل شدن باله ها در حین شیرجه است.
