یک میوه ترشی محبوب است که از هلو در چین و تایوان تهیه می شود. فرآیند ترشی کردن شامل یک مرحله تراوش آب از هلو تازه با استفاده از نمک 5 تا 10 درصد و تکان دادن ملایم، شستن و مخلوط کردن درصد شکر و 1 تا 2 درصد آلو ترشی و در نهایت تخمیر در دمای پایین است.
برای یک روز ترشی هفت بیجار خانگی سرشار از LABها با Ln است. فراوان ترین گونه هستند. میوه های گیلاس شیرین عمر بسیار کوتاهی دارند زیرا در معرض فساد سریع میکروبی هستند.
بنابراین، تخمیر میوه توسط LABها یک گزینه فن‌آوری کارآمد و ساده برای حفظ و/یا بهبود ویژگی‌های تغذیه‌ای و ارگانولپتیکی علاوه بر ایمنی و ماندگاری این میوه‌ها است.
زانتروئیدهای حاصل از تخمیر خود به خودی هشت رقم از این میوه‌ها با توالی ژن جزئی و با استفاده از آنالیز واکنش زنجیره‌ای پلی‌مورفیک DNA-پلیمراز (RAPD-PCR) تایپ‌سازی شدند.
قابل توجه است که تخمیر لاکتیک باعث افزایش فعالیت آنتی اکسیدانی، محتوای آنتوسیانین و کیفیت ارگانولپتیکی این میوه های تخمیری شده است.
آلوهای تخمیر شده ای هستند که از میوه ترش جوان به نام Ume تهیه می شوند. این میوه در ژاپن به صورت محلی به نام موم یا زردآلو ژاپنی شناخته می شود، در حالی که در چین به عنوان یا آلو سبز و در کره نامگذاری شده است
میوه های تازه معمولاً به مدت یک ماه تخمیر می شوند و سپس به مدت یک هفته در آفتاب خشک می شوند. به دلیل وجود سیانوگلیکوزید، پروناسین و آمیگدالین، اکثر میوه های پس از فرآوری مصرف می شوند.
حاوی محتوای بسیار بالایی از اسیدهای آلی (به عنوان مثال اسید بنزوئیک) است که ویژگی های نگهدارنده و ارگانولپتیک ارزشمندی را ارائه می دهد.
به طور سنتی به عنوان یک غذای جانبی استفاده می شود و با برنج در غذاهای ژاپنی سرو می شود. ترشی های طعمی شیرین و ترش دارند و سرشار از آنزیم های کاتالیزوری و پروبیوتیک ها هستند.
